Ongeval..

Hallo iedereen,

Dit weekend ben ik met Mamadou (iemand van Syto) naar les iles de Saloum gegaan. Dat is ongeveer 200km van Dakar. We zijn naar daar gegaan met een soort van taxi. Dat zijn stationwagens of van die mini-busjes voor 12 personen. Die worden alleen gebruikt voor lange afstanden, maar het probleem daarmee is dat ze alleen vertrekken als ze vol zijn. Dus wij hebben 1u30 moeten wachten voor die vertrok. En dan heeft Mamadou nog 2 extra plaatsen 'gekocht' om een beetje ruimte te hebben, want anders waren we gewoon verpletterd. Dat is zoals op de achterbank van een auto maar ipv met 3 personen met 4.. En dat voor een rit van 3u30! Maar eens we waren toegekomen was het daar echt wel mooi. Zo een klein hotelletje met zwembad en allemaal van die huisjes met rieten daken. De muren zelf waren wel van steen, maar overal in het dorpje zelf waren het echt van die hutten. Echt mooi omm te zien. Tegen 16u zijn we dan een piroque gaan huren (zo een lang smel bootje dat we al is genomen hadden om naar ile de ngor te gaan. Het verschil was dat we daar met 50 personen in zaten en nu met 3. We hebben verschillende eilanden bezocht en dat was heel mooi. Dan s'avonds zijn we naar een 'boite' gegaan. Dat was wel leuk voor 5 min maar dan.. Zoals ik al zei zijn er veel problemen met de elektriciteit en daar dus ook. Na 5 min viel de elektriciteit uit en dat heeft geduurd tot 4u s'ochtends. De volgende dag hebben we dan ontbeten aant het zwembad in een ligstoel met het zonnetje op ons gezicht. En 10 min later begon het plots uit het niets super hard te regenen. Daarna zijn we dan onze spullen gaan nemen en vertrokken. Omdat het zondag was, waren er niet veel 'taxi's' die naar Dakar gingen. Dus daarom heeft de zoon van de eigenaar van het hotel ons tot het eerste iets grotere dorp gebracht met een veroest vrak. Daarna hebben Mamadou en een koppel dat ook richting dakar moest een half uur onderhandeld en uiteindelijk hebben ze toch iemand gevonden die bereid was ons tot Mbour te brengen. Na een uur zijn we daar dan toegekomen. Ze zeiden me dat eens we daar waren er genoeg 'taxi's' naar Dakar reden. Maar na een half uur was er nog altijd geen gestopt. Daarom stelde dat andere koppel voor om 'le car' (die witte busjes waar ik in het begin zo veel schrik voor had) te nemen. Ik had er niet veel zin in, maar het was beter dan daar in de regen te blijven staan. Als het busje eindelijk vertok had ik wel grote honger dus ik nam mijn koekjes (die ik altijd bij mij heb). Doordat ik aan het venster zat was ik al helemaal nat van de regen. En dan plots (we waren nog geen 5 min vertokken) maakte de chauffeur een brute beweging. De weg zat vol putten en daarom rijden ze allemaal zigzag om ze te vermijden, maar deze put had hij te laat gezien. Hij trok aan het stuur omdat hij bijna de berm inreed en dan weer naar de andere kant. Maar het was te laat, door de regen en de slechte weg begon de bus te waggelen. Van de ene kant van de wielen naar de andere kant (telkens op 2 wielen). Vele mensen rond mij begonnen te schreewen. Ook Mamadou. Maar in paniek duwde de chauffeur hevig op de rem en door de hoge snelheid die hij had en de slechte banden begonnen we te slippen. Dan is hij de kant afgereden en zijn we 2 keer overkop gegaan. Maar veel herinner ik er mij niet meer van. Ik heb mijn ogen dichtgekepen en dan weet ik het niet meer. Toen we eindelijk stil lagen had ik overal pijn maar het eerste waar ik aan dacht was: ik moet hier uitgeraken. Onder mij lagen verschillende mensen en ik ben door de vooruit naar buiten gekropen. Daar stond Mamadou en hij heeft mij opgepakt en onder een boom gelegd die wat verder stond. Dan ben ik echt begin wenen van de schrik. Ik wist niet meer wat er gebeurde. Ik hing vol bloed en had overal pijn. Rond mij waren veel mensen aan het schreeuwen van de pijn. Achteraf bleek dat ik vele bulten heb en blauwe plekken en ook veel schrammen, maar het meeste bloed op mij was van andere mensen. Zo bang dat ik had. Dan zijn er veel mensen gestopt om te helpen en na een half uur kwam Mamadou me halen om te zeggen dat hij iemand had gevonden die naar Dakar ging. Ondertussen was er nog maar 1 politieman toegekomen en nog steeds geen ambulance. We zijn vertokken en verder heb ik niets meer van het ongeval gehoord. Ik hoop dat er geen doden waren, maar er waren wel enkele mensen buiten bewustzijn. Onderweg heb ik dan geprobeerd te slapen, maar dat ging moeilijk want ik zag telkens weer het ongeval voor mij en ik had overal pijn. Ik weet dat ik heel veel geluk heb gehad. Want als die bus op die boom was gekanteld die 10 meter verder stond, dan denk ik niet dat ik dit nog kon vertellen. Nu gaat het al veel beter met de pijn (de eerste 2 dagen was veel erger: ik kon mijn nek en rug bijna niet bewegen). Maar 1 ding is zeker: ik zet nooit meer 1 voet in zo'n bus!!!

Daaag (vandaag laatste week begonnen)!
Els

Hallo!
Het gaat gelukkig al veel beter. Verder hebben we een heel leuk weekend gehad. De cake viel nog mee: hij was niet lekker, maar wel eetbaar. Dus omdat Marie-Sophie er twee had gemaakt hebben we er 1 voor de familie gelaten en de andere was om mee te nemen naar ons etentje vrijdag. We waren uitgenodigt om te gaan eten bij die 2 Belgische studenten die voor 2 weken logeerden bij het weeshuis. Omdat wij al hadden afgesproken iets te doen met die 2 italiaanse studenten stelden we voor om samen te eten. We zijn dus samen (met die 2 italiaanse studentes) naar het weeshuis gegaan, maar omdat het al donker was mochten we van de familie niet meer te voet (gelukkig, want ik had echt geen zin om 45 min te stappen). Daarom zijn we met de taxi gegaan. Das ook wel speciaal die taxi's. Want ook daar hebben ze geen vaste prijs per km. Je zegt eerst naar waar je moet en dan begin je te discuteren over de prijs. Maar eens aangekomen, was ik toch blij. We hebben spaghetti gegeten. Dat heeft echt gesmaakt! Eindelijk geen Riz au Poison..
Daarna hebben we nog een beetje poker gespeeld en dan hoorden we plots muziek. In de verte klonken djembe's. Daar zijn we dan naartoe gegaan en dat was echt fantastisch! Heel die wijk zat in het midden van de straat rondom die djembes en danste alsof de grond in brand stond. Echt speciaal! Ze hebben ons zelfs uitgenodigt, maar ik heb niet meegedaan ze..
Verder hebben we nog gewerkt en niks speciaal gedaan.
Daaag!
Els

ziekjes..

Hey iedereen,
Sinds gisteren ben ik dus een beetje ziek (hevige buikpijn), maar het gaat nog. Kben wel al elke dag gaan werken en het zijn toch echt super schattige baby'tjes. Allemaal tussen de 2 weken en tot 1 en half jaar oud. (ongeveer 40). Gisterenavond is er nog een meisje binnengebracht van 2 weken. De moeder is overleden, en omdat de vader er niet voor kan zorgen blijft het nu een jaar in het weeshuis en dan gaat het kindje terug naar de familie.

Gisteren namiddag heb ik leren pokeren met 2 andere belgen en dat was wel leuk. En verder hebben we vandaag een chocoladecake gemaakt. Eigenlijk alleen Marie-Sophie en ik hoop voor haar dat het lekker zal zijn, want ze wou niet wachten tot ik een recept had opgezocht en dus heeeft ze gewoon een beetje vanalles gemengeld.. We zien wel wat het geeft!
Nu moet ik het afronden want Ibu wil op de pc (de jongste zoon).
Tot maandag heel waarschijnlijk!

X Els

Werken..

Hallo!
De busjes vallen gelukkig nog mee. Telkens ik opstap, vraag ik aan de mensen naast mij om te verwittigen als ik er ben en dan doen zij de bus stoppen. Het werk zelf, is nog altijd een probleem. Tot vandaag heb ik nog altijd niet gewerkt. Ik ben wel al 3 keer naar mijn werk in het ziekenhuis gegaan, maar ik heb alleen nog maar moeten wachten. Vandaag voor de laatste keer, want nadat ik 2u heb moeten wachten, kwam de hoofddokter me zeggen dat ze eigenlijk niks kunnen doen met een vrijwilliger die geen diploma's heeft voor iets in de medische sector. Ik begrijp dat wel, maar dat wisten ze toch ook op voorhand? Dan had ik tenminste niet 3 keer naar daar moeten gaan om te wachten.. Maar dus daarna moest ik naar Syto en heel waarschijnlijk zal ik in het zelfde project als Marie-Sophie moeten werken. Dus vanaf morgen ga ik mee met haar naar het weeshuis (en ik ben daar al is geweest en dat zijn echt allemaal zo'n schattige en kleine babytjes. Maar ja, ik hoop maar dat het werk zal lukken.

Voor de rest was het weekend rustig. Zaterdag zijn we met 2 italiaanse studentes en 1 Zweedse jongen naar het strand geweest. Dat was ook speciaal ze. Het is een eilandje vlak bij dakar, dus we moesten met de boot gaan. Man, je kan niet geloven hoe bang ik was. Dat zijn zo van die houten kleine roeibootjes die overvol mensen zitten. Ik denk dat er in zo 1bootje ongeveer 50 mensen zaten en in zo'n bootje zouden er bij ons max 15 mensen mogen. Maar eens we daar waren was het wel mooi. En zo een DJ op het strand met echtvan die typische afrikaanse muziekjes. Het enige nadeel waren de stenen in het water. Je ziet die dus niet (ookal is het water heel helder) en mijn knie en mijn beide voeten waren aan het bloeden als ik uit het water kwam. Maar het doet niet zoveel pijn, dus dat geeft niet.

Zondag hebben we een beetje in het gastgezin geholpen omdat de huismeid er niet was (dat meisje heeft maar 1 zondag om de 2 weken vrij en moet het hele jaar door werken. En om naar huis te gaan moet ze nog eerst 6u in zo'n waggelbusje zitten. Ik heb daar echt zoveel medelijden mee..). We hebben dus mee helpen koken en de was gedaan. In de namiddag, zijn we dan effjes een wandeling gaan maken om ons een beetje te ontspannen.We hadden dus ons fototoestel mee en wouden net een foto nemen van een man die met paard en kar voorbij kwam, toen die plots van zijn kar sprong en ons bijna aanviel. Die was zo boos omdat we een foto namen en die schreewde en trok de hele tijd aan ons fototoestel. Toen we hem dan toonde dat we de foto hadden verwijderd is hij gelukkig toch weg gegaan. Maar ondertussen waren er dus wel al 3 andere mannen rond ons komen staan.. Zo bang dat ik was... Maar we zijn gelukkig heel thuis geraakt. De mentaliteit is hier toch echt anders ze. Maarja, das normaal he!

X Els

Waarm!

Hallo!
Ik weet dat ik had gezegd van elke dag iets te schrijven, maar dat zal dus niet lukken. Het internet bij de familie moeten we betalen en dat is vrij duur. Maar als ik tijd heb zal ik naar het kantoor van Syto gaan (das hoe WEP hier noemt). Daar mogen we gratis op internet, maar dat is wel een half uur stappen in de snik hete zon.. Dus ik zal nog wel zien. Ik had ook gezegd om foto's op internet te zetten, maar das ook te moeilijk. Alles werkt hier zo anders en ik ben al niet zo goed met al die computerdingen.. Dus ik zal nog wel zien.

Gisteren zijn we met onze begleider(Mamadou) naar Ile de Goree gegaan. Das een eilandje vlak bij Dakar. Maar voor we daar waren, hebben we veel moeten wachten. Volgens mij bestaat het leven van de mensen hier voor de helft uit wachten. We moesten om 10u op het kantoor zijn dat we de boot van 10u30 konden nemen, maar dan moest Mamadou nog een formulier invullen en nog iets dat hij vergeten was, en uiteindelijk was er 1u30 voorbij. Dan gingen we onderweg nog even bij zijn neef langs, want misschien wou die wel mee gaan. En die wachtte dan nog op vrienden en ook daar hebben we nog 2 u moeten wachten. Uiteindelijk hebben we dan toch nog de boot van 14u30 gehaald. Daar is het echt een mooi landschap En omdat het zo mooi weer was zijn we met kleren en al in zee gegaan.

Vandaag ben ik samen met iemand anders van Syto (Moustafa) naar mijn werk gegaan. Blijkbaar moet ik dus in een ziekenhuis werken. Daarvoor moet ik 30min in een busje zitten. Dat zijn dus van die witte camionetten waar echt alles aan verroest is. In de bodem zitten zelfs gaten. En die busjes zitten dus super voil (mensen op het dak en in de deuren). Ik heb echt bang om die alleen te moeten nemen. Want om die te doen stoppen enz moet je ook veel moeite doen. De mensen van hier springen er soms uit, maar dat durf ik niet ze. Maarja, we zien we..

Morgen moet ik dus terug naar daar om kennis te maken met de dokter en de verpleegster en vanaf maandag moet ik dan werken ginder. Ik weet wel nog niet wat ik moet doen, maar ik hoop dat het niet te moeilijk zal zijn, want ze dachten eerst dat ik een dokter was of toch studeerde voor dokter of verpleegster. Maar toen ze in mijn dossier keken en zagen dat mijn mama dokter is, zeiden ze dat ik dan toch weet wat ik moet om de eerste zorgen toe te dienen. Aiaiai.. Daar heb ik dus schrik voor, want ik weet echt totaal niet wat ik moet doen als iemand iets voorheeft.

Nu ga ik verder de was doen, want alles is hier met de hand. Voor zolang er nog water is, want gisteren was er geen water en dus heb ik me moeten wassen met een ton water die ze in reserve hadden. Het is hier dus echt aanpassen, maar op een leuke manier.

Daaaag!

De eerste dag..

Goeiemorgen!
Ik weet dat het bij jullie al middag is, maar hier is het 2u vroeger. Gisteren zijn we (Marie-Sophie en ik) goed toegekomen. Op de luchthaven begon het al. Een lange fille aan de douane en dan was het zo een super boze meneer die onze paspoorten controleerde.. Echt raar die heeft geen woord gezegt. Dan kwamen we bij de bagagebandwaar super veel mensen stonden om aan te bieden om onze valiezen te dragen, maar we hebben natuurlijk vriendelijk geweigerd. Toen we buiten kwamen begon het pas. Tientallen bedelaars kwamen ons geld vragen en dan nog al die taxichauffeurs.. Maar gelukkig kwam dan die man vanWep (Hier is dat SYTO) naar ons en die ging dan mee naar een taxi. Maar toch had ik een beetje bang want er kwamen verschillende vreemde mensen onze bagage dragen en ik dacht die zullen wel vanWep zijn, maar achteraf moesten we die toch betalen.En dan in de Taxi zelf. De kilometerteller en al die andere pijltjes stonden allemaal op nul, terwijl we toch snel reden. Hier zijnwel geen rijstroken en de straten zijn vol mensen dus das echt zot hoe die hier rijden.En er zijn bijna alleen taxi's en bussen. En die busjes zitten overvol met mensen (uit de deuren en op het dak staan ook mensen..) Verder is ook de rest zo anders. Overal afval en toch ook mooie palmbomen (raar maar waar). En iedereendraagt hier van die typische afrikaanse kleren. Echt we vallen hier op. Danzijn er ook nog veel vrouwen die zo van die gigantische manden op hun hoofd hebben.. Het is anders, maar mooi!

Dan kwamen na die taxirit aan bij ons gastgezin. Een heel vriendelijk,typisch afrikaanse vrouw (een redelijk dikke vrouw helemaal in een groen mooi versierd gewaad). Dat is onze gastmoeder. Ze heeft ons onze kamer getoond (redelijk klein, heel warm en alleen twee bedden). Dan heeft ze ons een rondleiding gegeven. Langs de buitenkant lijkt het huis echt een oud en klein huis, maar vanbinnen is het gigantisch groot en mooi versierd. Dan s'avonds kwam ze ons halen voor het eten. Dat was rond 21u (23u bij jullie), dus ik had wel heel grote honger. We moesten een stoel nemen en ons zetten rond een klein tafeltje. Toen kwam de huismeid (een heel jong meisje van ongeveer15jaar) die ons 1 schotel bracht. Riz au poison (het traditioneelste gerecht van Senegal). Het is gegrilde vis met ajuin en aardappelen en veel brood (dus waarom ze het riz noemen weet ik niet). En het leukste van al is dat we met onze vingers moeten eten. Echt raar en onwennig, maar zoooo leuk :-)

Nu zijn we in het kantoor van Syto aan het wachten op iemand van Zweden en dan gaan ze samen met ons naar de bank enzo.. Ahja, voor ik het vergeet te zeggen: het is hier super warm!!! Echt niet normaal hoeveelwe hier zweten. Maar nu ga ik wel afronden en wie weet schrijf ik morgen terug iets. (Er is internet bij de famillie, dus daar kan ik misschien ook iets schrijven)
Tot morgen!
Els

Vertrek

Hallo iedereen!!

Dit is dus het eerste berichtje op deze blog. Morgen vertrek ik om 11u30 op Zaventem voor een maand naar Senegal. Veel informatie kan ik nog niet geven (omdat alles is veranderd 3 dagen geleden, wegens een overlijden in de familie waar ik normaal naar toe zou gaan) over de familie, de plaats waar ik ben of mijn werk, maar dat zal wel rap veranderen. Het enige dat ik al weet is dat ik naar Dakar zelf ga. De familie waar ik naartoe ga heeft 4 kinderen: 2 dochters van 36 en 33 jaar en 2 zonen van 30 en 18 jaar. Alleen de jongen van 18 woont nog thuis (logisch). De mama is 52 jaar en huismoeder en de vader is 60 jaar en is gepensioneerd. De namen van de ouders zijn: Ngoné Kane en Birahim Gaye. Ik weet niet wie de mama en wie de papa is, maar dat zal ik wel snel te weten komen :-) Verder weet ik ook dat ik nu niet meer alleen ga zijn. Ik zal samen met Marie-Sophie (een franstalig meisje) in het gastgezin verblijven en blijkbaar nemen zowel nu bij het vertrek als bij de terugkomst hetzelfde vliegtuig. Dat vind ik wel veel beter dan alleen te zijn.

Het project waar ik zal werken is een soort van ziekenhuis/ verzorgingsinstelling voor kinderen in Dakar. En mijn job zal bestaan uit het assisteren van consultaties bij meisjes die zwanger zijn en andere consultaties indien nodig, ik zal zieke mensen (kinderen) moeten verzorgen en ik zal ook moeten helpen bij vaccinatiecampagnes. En verder zal ik zowel in het weekend als op andere momenten dat ik niet moet werken mee mogen helpen bij spelletjes enzo voor kinderen. Maar mijn 'gewone' werkdag is van 8u30 s'morgens tot 14u30 s'middags van maandag tot vrijdag.

Nu ga ik nog wat verder mijn valiezen vullen(ik mag 46 kg meenemen dus ik zal 46 kg meenemen :p ) Ik zal, zodra ik daar ben, zo vaak mogelijk proberen hier een berichtje te schrijven zodat jullie alles een beetje kunnen volgen.

X Els