Werken..

Hallo!
De busjes vallen gelukkig nog mee. Telkens ik opstap, vraag ik aan de mensen naast mij om te verwittigen als ik er ben en dan doen zij de bus stoppen. Het werk zelf, is nog altijd een probleem. Tot vandaag heb ik nog altijd niet gewerkt. Ik ben wel al 3 keer naar mijn werk in het ziekenhuis gegaan, maar ik heb alleen nog maar moeten wachten. Vandaag voor de laatste keer, want nadat ik 2u heb moeten wachten, kwam de hoofddokter me zeggen dat ze eigenlijk niks kunnen doen met een vrijwilliger die geen diploma's heeft voor iets in de medische sector. Ik begrijp dat wel, maar dat wisten ze toch ook op voorhand? Dan had ik tenminste niet 3 keer naar daar moeten gaan om te wachten.. Maar dus daarna moest ik naar Syto en heel waarschijnlijk zal ik in het zelfde project als Marie-Sophie moeten werken. Dus vanaf morgen ga ik mee met haar naar het weeshuis (en ik ben daar al is geweest en dat zijn echt allemaal zo'n schattige en kleine babytjes. Maar ja, ik hoop maar dat het werk zal lukken.

Voor de rest was het weekend rustig. Zaterdag zijn we met 2 italiaanse studentes en 1 Zweedse jongen naar het strand geweest. Dat was ook speciaal ze. Het is een eilandje vlak bij dakar, dus we moesten met de boot gaan. Man, je kan niet geloven hoe bang ik was. Dat zijn zo van die houten kleine roeibootjes die overvol mensen zitten. Ik denk dat er in zo 1bootje ongeveer 50 mensen zaten en in zo'n bootje zouden er bij ons max 15 mensen mogen. Maar eens we daar waren was het wel mooi. En zo een DJ op het strand met echtvan die typische afrikaanse muziekjes. Het enige nadeel waren de stenen in het water. Je ziet die dus niet (ookal is het water heel helder) en mijn knie en mijn beide voeten waren aan het bloeden als ik uit het water kwam. Maar het doet niet zoveel pijn, dus dat geeft niet.

Zondag hebben we een beetje in het gastgezin geholpen omdat de huismeid er niet was (dat meisje heeft maar 1 zondag om de 2 weken vrij en moet het hele jaar door werken. En om naar huis te gaan moet ze nog eerst 6u in zo'n waggelbusje zitten. Ik heb daar echt zoveel medelijden mee..). We hebben dus mee helpen koken en de was gedaan. In de namiddag, zijn we dan effjes een wandeling gaan maken om ons een beetje te ontspannen.We hadden dus ons fototoestel mee en wouden net een foto nemen van een man die met paard en kar voorbij kwam, toen die plots van zijn kar sprong en ons bijna aanviel. Die was zo boos omdat we een foto namen en die schreewde en trok de hele tijd aan ons fototoestel. Toen we hem dan toonde dat we de foto hadden verwijderd is hij gelukkig toch weg gegaan. Maar ondertussen waren er dus wel al 3 andere mannen rond ons komen staan.. Zo bang dat ik was... Maar we zijn gelukkig heel thuis geraakt. De mentaliteit is hier toch echt anders ze. Maarja, das normaal he!

X Els